Η προσβολή των νεφρών, που ονομάζεται νεφρίτιδα λύκου (LN), αναπτύσσεται στο 35-60% των ασθενών με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, συχνά νωρίς κατά τη διάρκεια της πορείας της νόσου.

Όταν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα και αποτελεσματικά, το LN μπορεί να οδηγήσει σε ταχεία και σοβαρή απώλεια της νεφρικής λειτουργίας, γεγονός που είναι ο λόγος που θεωρείται μία από τις πιο σοβαρές εκδηλώσεις λύκου. Παρά τη βελτιωμένη φαρμακοθεραπεία, το 5-20% των ασθενών με LN αναπτύσσουν νεφρική νόσο τελικού σταδίου εντός δέκα ετών από τη διάγνωση του LN. Ενώ η κύρια βάση της θεραπείας LN είναι η πρόληψη της επιδείνωσης της νεφρικής λειτουργίας, που μοιάζει με αγώνα κατά της απώλειας νεφρώνων, η συναινετική συμφωνία για τα μέτρα έκβασης και οι κλινικά σημαντικοί βραχυπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι στόχοι της θεραπείας LN δεν έχουν ακόμη καθοριστεί. Η βιβλιογραφία επισημαίνει τη σημασία της συμπερίληψης προσεγγίσεων με βάση τον ιστό στον προσδιορισμό αυτών των στόχων και συσσωρεύονται στοιχεία σχετικά με τη σημασία των επαναλαμβανόμενων βιοψιών νεφρού ανά πρωτόκολλο στην αξιολόγηση της αρχικής φάσης της θεραπείας και στην πρόβλεψη της μακροπρόθεσμης νεφρικής πρόγνωσης. Το τελευταίο οδηγεί στην υπόθεση ότι οι πληροφορίες που συλλέγονται από επαναλαμβανόμενες βιοψίες μπορεί να συμβάλλουν στη βελτιστοποιημένη λήψη θεραπευτικών αποφάσεων και, ως εκ τούτου, σε αυξημένη πιθανότητα επίτευξης πλήρους νεφρικής απόκρισης βραχυπρόθεσμα και πιο ευνοϊκή νεφρική πρόγνωση σε μακροπρόθεσμη προοπτική. 

Πηγή : https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8837511/