Η ομοιόσταση του μυοκαρδιακού υγρού βασίζεται σε μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ της μικροαγγειακής διήθησης, της διάμεσης ενυδάτωσης, της πρόσληψης νερού από καρδιομυοκύτταρα και της λεμφικής απομάκρυνσης.

Η απορρύθμιση ενός ή περισσότερων από αυτούς τους μηχανισμούς μπορεί να οδηγήσει σε μυοκαρδιακό οίδημα. Η συσσώρευση διάμεσου και ενδοκυτταρικού υγρού διαταράσσει την αρχιτεκτονική του μυοκαρδίου, τη μεσοκυτταρική επικοινωνία και τις μεταβολικές οδούς, μειώνοντας τη συσταλτικότητα και αυξάνοντας τη μυοκαρδιακή ακαμψία. Η ευρεία χρήση του καρδιακού μαγνητικού συντονισμού επέτρεψε την αναγνώριση του μυοκαρδιακού οιδήματος ως κλινικά σχετικό απεικονιστικό εύρημα με προγνωστικές επιπτώσεις σε διάφορους τύπους καρδιακής ανεπάρκειας. Επιπλέον, τα αυξανόμενα πειραματικά στοιχεία συνέβαλαν στην καλύτερη κατανόηση των φυσικών και μοριακών αλληλεπιδράσεων στον μικροαγγειακό φραγμό, στο διάμεσο του μυοκαρδίου και στα λεμφαγγεία και πώς μπορεί να διαταραχθούν στην καρδιακή ανεπάρκεια.

Πηγή : https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8934951/