Η ΦΘΕ που σχετίζεται με τον COVID-19 είναι μια νέα οντότητα ασθένειας με υψηλή νοσηρότητα και θνησιμότητα.

Στόχος αυτής της εργασίας είναι η ανασκόπηση της σύγχρονης αναδυόμενης βιβλιογραφίας σχετικά με τη συχνότητα εμφάνισης, την παθοφυσιολογία, τους προγνωστικούς προγνωστικούς δείκτες και τη συναίνεση διαχείρισης για τις θρομβωτικές επιπλοκές που σχετίζονται με τον Covid-19, ιδιαίτερα την DVT και την PE.

Η θρόμβωση που σχετίζεται με τον COVID-19 μπορεί να επηρεάσει πολλαπλά όργανα του σώματος, εμφανιζόμενη με τη μορφή αρτηριακής ή φλεβικής θρόμβωσης, όπως ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο, έμφραγμα του μυοκαρδίου, μεσεντερική ισχαιμία, ισχαιμία άκρου, DVT ή PE. Η DVT και η PE έχουν συνολική επίπτωση 6-26%, και οι σοβαρά άρρωστοι ασθενείς με COVID-19 έχουν ακόμη υψηλότερη συχνότητα θρομβοεμβολής. Από την άλλη πλευρά, η επίπτωση της αρτηριακής θρομβοεμβολής είναι πολύ χαμηλότερη με επίπτωση 0,7%-3,7%. Βρέθηκε ότι το D-dimer είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου και η βαθμολογία IMPROVE, η βαθμολογία Caprini και η βαθμολογία Padua έχουν όλα χρησιμοποιηθεί ως προγνωστικοί παράγοντες. Οι διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες προτείνουν τη χρήση ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους (LMWH) ή fondaparinux για την προφύλαξη από VTE και θεραπευτική δόση προσαρμοσμένου βάρους LMWH για θεραπεία εάν επιβεβαιωθεί η διάγνωση.

Τα σύγχρονα ταχέως εξελισσόμενα στοιχεία δείχνουν ότι η θρόμβωση που σχετίζεται με τον COVID-19 ήταν μια νέα κλινική οντότητα, ειδικά σε σοβαρά άρρωστους ασθενείς με COVID-19. Υπάρχουν πολλές κατευθυντήριες γραμμές που βασίζονται μόνο στην κοινωνία, αλλά χωρίς κανένα στοιχείο επιπέδου 1 για τη θεραπευτική αγωγή. Η ιδανική δόση για προφύλαξη δεν έχει καθοριστεί και μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την ισορροπία του κινδύνου αιμορραγίας και θρόμβωσης. Ο κίνδυνος αιμορραγίας μπορεί να αυξηθεί σε ασθενείς στη μονάδα εντατικής θεραπείας.

Πηγή : https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9006089/