Η κατανόηση της επίδρασης των στρεσογόνων παραγόντων στην αξιολόγηση της αντιληπτής άσκησης (RPE) είναι σχετική από την άποψη της τήρησης/συμμετοχής της απόδοσης και της άσκησης.

Οι αθλητές και τα ψυχαγωγικά ενεργά άτομα αφυδατώνονται κατά τη διάρκεια της άσκησης. Δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια συστηματικού προσδιορισμού της επίδρασης της επαγόμενης από την άσκηση αφυδάτωσης (EID) στην RPE.

Η παρούσα μετα-ανάλυση είχε ως στόχο να προσδιορίσει την επίδραση του EID στο RPE κατά τη διάρκεια της άσκησης αντοχής και να εξετάσει τη μετριαστική επίδραση των πιθανών συγχυτικών παραγόντων.

Εκτελέστηκε σε ακατέργαστες τιμές RPE χρησιμοποιώντας μοντέλα τυχαίων επιδράσεων σταθμισμένες συνόψεις μέσων εφέ και μετα-παλινδρομήσεις με ισχυρά τυπικά σφάλματα και με πρακτικό σημαντικό αποτέλεσμα που ορίζεται σε διαφορά 1 σημείου μεταξύ ενυδάτωσης (EUH) και EID. Συμπεριλήφθηκαν μόνο ελεγχόμενες διασταυρούμενες μελέτες που μετρούσαν το RPE με μια κλίμακα Borg σε υγιείς ενήλικες που εκτελούσαν ≥30 λεπτά συνεχούς άσκησης αντοχής ενώ αφυδατώθηκαν ή έπιναν για να διατηρήσουν την EUH.

Συμπεριλήφθηκαν δεκαέξι μελέτες, που αντιπροσώπευαν 147 άτομα. Η μέση απώλεια μάζας σώματος με EUH ήταν 0,5 ± 0,4%, σε σύγκριση με 2,3 ± 0,5% με EID (εύρος 1,7-3,1%). Μέσα σε ένα EID 0,5-3% μάζας σώματος, παρατηρήθηκε μέγιστη διαφορά στο RPE 0,81 μονάδων (95% CI: 0,36-1,27) μεταξύ των συνθηκών. Μια μετα-παλίνδρομη αποκάλυψε ότι το RPE αυξάνεται κατά 0,21 μονάδες για κάθε αύξηση 1% στο EID (95% CI: 0,12-0,31). Η υγρασία, η θερμοκρασία περιβάλλοντος και η αερόβια ικανότητα δεν άλλαξαν τη σχέση μεταξύ EID και RPE.

Επομένως, η επίδραση του EID στο RPE είναι απίθανο να έχει πρακτικά νόημα έως ότου μια απώλεια μάζας σώματος τουλάχιστον 3%.

Πηγή : https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9093000/