Η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (IBD) αναφέρεται σε μια γκάμα διαταραχών που χαρακτηρίζονται από χρόνια φλεγμονή του εντέρου, συμπεριλαμβανομένης της ελκώδους κολίτιδας (UC) και της νόσου του Crohn (CD), η οποία συχνά οδηγεί σε έλκος του βλεννογόνου και προοδευτική απώλεια της εντερικής λειτουργίας.

Η αιτιολογία της IBD δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως, αν και έχουν εμπλακεί πολλοί παράγοντες που αφορούν γενετικές τροποποιήσεις, δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του ξενιστή, εντερική δυσβίωση και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Επί του παρόντος, φαρμακοθεραπείες που περιλαμβάνουν τόσο μη στοχευμένους όσο και στοχευμένους βιολογικούς παράγοντες χρησιμοποιούνται ευρέως για την κλινική θεραπεία της IBD. Επιπλέον, νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις που στοχεύουν στους εντερικούς μικροοργανισμούς, όπως μεταμόσχευση μικροβίων κοπράνων, αντιβιοτικά, προβιοτικά και αναστολείς μικροβιακών μεταβολιτών, βρίσκονται επίσης υπό ανάπτυξη. Ωστόσο, αυτές οι θεραπείες είτε συνοδεύονται από παρενέργειες είτε δεν μπορούν να επιτύχουν πλήρη κλινική ύφεση όταν χρησιμοποιούνται μόνες τους. Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια των φαρμάκων είναι επί του παρόντος μια κλινική πρόκληση. Έτσι, απαιτούνται προηγμένα συστήματα χορήγησης φαρμάκων για στοχευμένη χορήγηση φαρμάκων στις φλεγμονώδεις θέσεις και αποφυγή απορρόφησης από υγιείς ιστούς. Σε αυτήν την ανασκόπηση, συνοψίσαμε την πιο πρόσφατη έρευνα σχετικά με την παθογένεια της IBD και τις αναδυόμενες φαρμακοθεραπείες και συζητήσαμε πιθανούς θεραπευτικούς στόχους για καινοτόμες θεραπείες.

Πηγή :  https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1043661822000913?via%3Dihub