Ο καρκίνος είναι μια πανταχού παρούσα ασθένεια των μεταζώων, που προβλέπεται ότι θα επηρεάσει δυσανάλογα μεγαλύτερους, μακρόβιους οργανισμούς λόγω του μεγαλύτερου αριθμού κυτταρικών διαιρέσεών τους, και επομένως αυξημένης πιθανότητας σωματικών μεταλλάξεων.
Ενώ ο αυξημένος κίνδυνος καρκίνου με μεγαλύτερο σωματικό μέγεθος και/ή μακροζωία έχει τεκμηριωθεί στο είδος του, το παράδοξο του Peto υποδεικνύει την προφανή έλλειψη μιας τέτοιας συσχέτισης μεταξύ των ταξινομικών ομάδων. Ωστόσο, λείπουν αναμφισβήτητα εμπειρικά στοιχεία για το παράδοξο του Peto, λόγω της δυσκολίας εκτίμησης του κινδύνου καρκίνου σε είδη που δεν αποτελούν πρότυπο. Εδώ χτίζουμε και αναλύουμε μια βάση δεδομένων για τη θνησιμότητα που σχετίζεται με τον καρκίνο χρησιμοποιώντας δεδομένα για ενήλικα θηλαστικά του ζωολογικού κήπου (110.148 άτομα, 191 είδη) και χαρτογραφούμε την ελεγχόμενη από την ηλικία θνησιμότητα από καρκίνο στο δέντρο της ζωής των θηλαστικών. Επιδεικνύουμε την καθολικότητα και την υψηλή συχνότητα των ογκογόνων φαινομένων στα θηλαστικά και αποκαλύπτουμε ουσιαστικές διαφορές στη θνησιμότητα από καρκίνο μεταξύ των μεγάλων τάξεων θηλαστικών. Δείχνουμε ότι η φυλογενετική κατανομή της θνησιμότητας από καρκίνο σχετίζεται με τη διατροφή, με τα σαρκοφάγα θηλαστικά (ειδικά αυτά που καταναλώνουν θηλαστικά) να αντιμετωπίζουν την υψηλότερη θνησιμότητα που σχετίζεται με τον καρκίνο. Επιπλέον, παρέχουμε αδιαμφισβήτητα στοιχεία για το μέγεθος του σώματος και τα συστατικά της μακροζωίας του παραδόξου του Peto, δείχνοντας ότι ο κίνδυνος θνησιμότητας από καρκίνο είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητος τόσο από τη μάζα σώματος όσο και από το προσδόκιμο ζωής των ενηλίκων σε όλα τα είδη. Αυτά τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν τον βασικό ρόλο της εξέλιξης του ιστορικού της ζωής στη διαμόρφωση της αντίστασης στον καρκίνο και παρέχουν σημαντικές προόδους στην αναζήτηση φυσικών αντικαρκινικών άμυνες.
